De internationale gegevensuitwisseling en de fiscale jacht op verdoken vermogens in het buitenland deden de voorbije jaren veel beleggersgeld terugstromen naar ons land. Maar voor zeer vermogende families zijn er nog genoeg redenen om een deel van hun vermogen in het buitenland te houden.
Door de internationale gegevensuitwisseling, die sinds 2017 op volle toeren draait, is uw vermogen in het buitenland niet langer anoniem. Buitenlandse inkomsten vergeten aangeven is geen optie meer, aangezien de Belgische fiscus steeds meer op de hoogte is van uw vermogen. Bovendien zijn door recente belastingen, zoals de Kaaimantaks, buitenlandse inkomsten uit juridische constructies niet langer onbelast. Ook de taks op effectenrekeningen, die 0,15 procent bedraagt op rekeningen van meer dan 1 miljoen euro, geldt zowel voor Belgische als voor buitenlandse rekeningen die Belgen aanhouden.
Oorspronkelijk leidde de gegevensuitwisseling tot een repatriëring van buitenlandse gelden, maar fiscaal advocaten stellen vast dat zeer vermogende families opnieuw meer over de grenzen kijken. ‘Ik merk dat de vraag naar legitieme relocatie in de lift zit’, zegt Gertjan Verachtert, fiscaal advocaat bij Sansen International Tax Lawyers. ‘Vandaag speelt de wens voor geografische diversificatie een grotere rol om bijvoorbeeld in Zwitserland te beleggen dan fiscale overwegingen.’
Al onderstreept de advocaat dat ook het onzekere fiscale klimaat in ons land meespeelt. ‘Recente discussies over het verhogen van de taks op effectenrekeningen of de invoering van een vermogenswinstbelasting doen vermogende families zelfs nadenken over een verhuis’, zegt hij. Maar vermogenden zien nog redenen om een deel van hun geld in het buitenland te stallen. We zetten er drie op een rij.
1. Diversificatie
15 jaar na de financiële crisis werd vorig jaar opnieuw duidelijk dat banken niet onaantastbaar zijn. Er was niet alleen het faillissement van enkele kleinere Amerikaanse banken, waaronder Silicon Valley Bank. Ook het debacle bij de Zwitserse grootbank Credit Suisse deed vele Belgen, die in Zwitserland al jaren een veilig toevluchtsoord zien, beseffen dat diversificatie zeer belangrijk is. Daarvoor wordt niet alleen naar de Europese Unie en Zwitserland gekeken, ook Aziatische banken komen in het vizier. Volgens voorspellingen van de Boston Consulting Group haalt Hongkong in 2025 Zwitserland in als grootste verzamelplaats van financiële activa ter wereld. Het belegde vermogen groeide er de voorbije vijf jaar gemiddeld met 13 procent per jaar. Nog straffer is de groei in Singapore, het nummer drie in de wereld. ‘Singapore profiteert in toenemende mate van zijn status als veilige haven en zijn nauwe banden met het Westen. Het wordt steeds meer gezien als een toegangspoort tot de Aziatische regio’, staat in het rapport.
Jan Boes, die bij de Luxemburgse afdeling van Bank of Singapore werkt, bevestigt de toenemende interesse van West-Europese vermogende families in Aziatische banken. ‘Singapore is een zeer stabiel land. Niet alleen heeft het de hoogste kredietrating, ook het economische beleid is er zeer stabiel en voorspelbaar. Singapore staat open voor investeerders en biedt een vruchtbaar klimaat om zaken te doen’, zegt Boes.
2. Extra beleggingsmogelijkheden
Door een deel van uw vermogen bij een Aziatische of Amerikaanse vermogensbeheerder onder te brengen, spreidt u niet alleen uw centen over meer banken en regio’s, ook de beleggingsmogelijkheden worden een pak ruimer. ‘Door hun vermogen bij een Aziatische bank te parkeren, krijgen families toegang tot beleggingsmogelijkheden die Europese banken niet bieden’, zegt Boes.
Wie bijvoorbeeld in individuele Aziatische aandelen wil beleggen, krijgt bij Belgische private banken slechts een beperkt lijstje. ‘Bij een Aziatische speler is er een ruim aanbod en is er ook meer expertise omdat de bedrijven lokaal gevolgd worden. Dat laatste is bij uitstek het geval voor niet-beursgenoteerde aandelen of private equity. Ook zien we dat steeds meer vermogende families in Singapore een family office oprichten. Zo zetten ze de deur verder open naar anders moeilijk bereikbare beleggingsmogelijkheden’, zegt Boes.
3. Vermogensplanning
Terwijl buitenlandse constructies sinds de komst van de Kaaimantaks niet langer aan de fiscus ontsnappen, hebben ze wel nog nut bij vermogensplanning. De Nederlandse Stichting Administratiekantoor (STAK) is zo’n voorbeeld. Met de STAK kan het beheer van aandelen vlot geregeld worden. De aandelen worden via de STAK omgezet in certificaten, wat eigenaars een belangrijk voordeel oplevert.
Dankzij de certificering kunnen ze de economische eigendom van de vennootschap makkelijk overdragen aan bijvoorbeeld de kinderen, terwijl ze juridisch nog medezeggenschap over de vennootschap behouden. Veel Belgen stapten in zo’n stichting omdat er in België geen equivalente structuur was, toch niet in die vorm. Vandaag biedt een Belgische stichting wel de mogelijkheid om met certificaten te werken, maar die hebben niet dezelfde vorm als de STAK, waardoor Belgen ook nog aan de STAK vasthouden.
Een STAK biedt het voordeel dat vlotter aan vermogensplanning kan worden gedaan, maar fiscaal is er voor een Belg geen enkel voordeel aan die constructie. Een STAK is vrijgesteld van Nederlandse inkomstenbelasting, maar een Belg zal wel (Belgische) roerende voorheffing betalen op de dividenden. En de constructie zal ook in de erfbelasting zitten.
Eind vorig jaar werd gevreesd dat een verstrenging van de Kaaimantaks de STAK minder aantrekkelijk zou maken, maar die verstrenging is er uiteindelijk niet gekomen. ‘De fiscale gevolgen van de verstrenging van de Kaaimantaks beperken zich doorgaans tot de aangifteplicht en de tienjarige aanslag- en onderzoekstermijn voor de fiscus’, zegt Denis-Emmanuel Philippe, advocaat van Bloom.
Een andere constructie is de Société Civile Immobilière (SCI). ‘Ook die constructie levert fiscaal geen voordeel op, maar het is wel een nuttige en veelgebruikte constructie voor het verwerven en beheren van onroerende goederen in Frankrijk’, zegt Philippe. ‘De constructie wordt, dankzij een heel grote contractuele vrijheid, vooral gebruikt bij familiale planningen. Via de statuten van de SCI wordt de controle bij haar zaakvoerder gelegd.’
Volgens Philippe creëert de Kaaimantaks wel discussie over de fiscale behandeling van de SCI, vooral als het vastgoed dat er in ondergebracht is niet verhuurd wordt. ‘In sommige situaties is het mogelijk dat de fiscus de SCI als een juridische constructie beschouwt, wat aanleiding kan geven tot een aangifteplicht, de belastbaarheid van een fictief huurinkomen (dat eventueel vrijgesteld kan zijn onder progressievoorbehoud onder het dubbelbelastingverdrag), een exitheffing op de (latente) reserves van de SCI (bij een verhuis van de vennoot- oprichter van de SCI) en de uitbreiding van de aanslag- en onderzoekstermijn’, zegt Philippe.
Journalist Peter Van Maldegem
