Het Nieuwsblad: Gedaan met privacy voor buitenlandse bankrekeningen

Het uur van de waarheid nadert. Vanaf 1 januari treedt deCommon Reporting Standard van de OESO in werking. Dat is een internationale standaard voor de uitwisseling van financiële informatie die door zo’n ­negentig landen werd ondertekend. Alle deelnemers engageren zich ertoe om jaarlijks en automatisch informatie uit te wisselen over bankrekeningen en financiële tegoeden die belastingplichtigen uit andere deelnemende landen bij hen aanhouden.

Op die lijst van landen bevinden zich de 28 EU-lidstaten, maar ook Liechtenstein, Zwitserland, tot zelfs Jersey, de Kaaiman­eilanden en zowat alle klassieke belasting­paradijzen. Wie nog anonimiteit wil, moet al uitwijken naar Singapore, Dubai of Hongkong.

De informatie die door de deelnemende landen moet worden uitgewisseld, zal niets meer aan de verbeelding van de fiscus overlaten. “Behalve de identificatie van de rekeninghouder moet het saldo van de rekening worden doorgegeven, evenals de financiële inkomsten erop”, zegt Rodolphe de Pierpont van Febelfin. “Behalve de rente behoren daartoe ook de ontvangen coupons en dividenden en de meerwaardes uit beleggingen. En voor de duidelijkheid: ook verzekeringsbeleggingen vallen onder dat regime.”

Daarmee is er van bankgeheim geen sprake meer voor iemand die zijn geld in een van de deelnemende OESO-landen heeft geparkeerd.

Hoewel de eerste rapportering pas voorzien is in de loop van 2017, is het al vanaf volgend jaar gedaan met de privacy. De gegevensuitwisseling van 2017 zal namelijk betrekking hebben op de rekening­saldi en inkomsten van 2016. Vanaf 1 januari bereiden buitenlandse banken achter de schermen alles voor om in 2017 de inlichtingen te kunnen doorspelen. In dat kader kunnen bezitters van een buitenlandse rekening mogelijk lastige vragen verwachten. Bij onduidelijkheid zal de bank hen vragen om zelf een fiscale woonplaatsverklaring af te leveren.

Ook in ons land zijn de banken gestart met de voorbereiding van hun nieuwe rapporteringsverplichting. “Voor onze bestaande klanten verandert in eerste ­instantie niets”, zegt Vic Moeyersoons, Product Manager van MoneYou België. “Maar aan nieuwe klanten zullen wij vanaf 1 januari vragen of ze nog in andere landen dan in België belastingplichtig zijn. Als ze verklaren ook fiscaal inwoner te zijn van een ander land, zullen we in september 2017 hun gegevens doorgeven. De rapportering moet gebeuren via de fiscus, die de gegevens dan op zijn beurt zal doorsturen naar de fiscale diensten van het land in kwestie.”

Voor Belgische rekeninghouders die nauwe fiscale banden hebben met verschillende landen kan dat tot vervelende situaties leiden. Denk aan het prototype van de Belgische gepensioneerde die gedomicilieerd is in Spanje, maar ook spaarrekeningen en een appartement heeft in ons land. “Als onze gegevens wijzen op verschillende fiscale woonplaatsen, dan moeten we de klant aanschrijven en om een fiscale woonplaatsverklaring vragen”, klinkt het bij KBC. “Als de klant daar niet op reageert, zullen wij aan verschillende landen rapporteren. Sowieso zullen we de klant in zo’n geval altijd op de hoogte stellen van de rapportering van zijn gegevens.”

Gewone Belgische rekeninghouders die hun fiscale woonplaats in ons land hebben en alleen een tweede verblijf bezitten in het buitenland, moeten niet bang zijn voor zo’n dubbele rapportering, verzekert Michel Maus, professor fiscaal recht aan de VUB: “De bedoeling van de internationale samenwerking is informatie door te spelen naar de belastingdiensten van de fiscale woonstaat van buitenlandse rekeninghouders.”

Voor ‘gewone’ Belgische rekeningen die toebehoren aan Belgische belastingplichtigen zal er door de Common Reporting Standard weinig veranderen. Die blijven beschermd door de discretieplicht van de Belgische banken.

“Dat leidt tot de bizarre situatie dat er vanaf 2016 meer transparantie zal worden gevraagd voor buitenlandse rekeningen dan voor Belgische tegoeden”, zegt Michel Maus. “Buitenlandse bankrekeningen zullen gemeld worden aan de Belgische fiscus terwijl binnenlandse rekeningen als gevolg van de bevrijdende roerende voorheffing onder de radar kunnen blijven. Een ander voorbeeld zijn levensverzekeringen. Sinds twee jaar moeten Belgische belastingplichtigen hun buitenlandse levensverzekeringen melden op hun belastingaangifte. Voor Belgische levensverzekeringen geldt die verplichting niet. In wezen vormt dat verschil in transparantie een belemmering van het vrije kapitaalverkeer in Europa. Het verwondert mij dat er tot nu toe nog geen enkele buitenlandse bank hierover een klacht heeft ingediend bij Europa.”

Frida Deceunynck
Copyright © 2015 Corelio. Alle rechten voorbehouden